Angina Ludwiga – groźne powikłanie nieleczonej próchnicy

Angina Ludwiga jest rzadkim, lecz niezmiernie groźnym powikłaniem procesu zapalnego rozwijającego się w zębach oraz tkankach okołowierzchołkowych. W skrajnych przypadkach może ona nawet powodować śmierć.

Wszyscy wiemy, że bakterie znajdujące się w zepsutych zębach początkowo powodują zapalenie miazgi, z czasem zaś doprowadzają do jej nieodwracalnego zniszczenia. Jeżeli na tym etapie ząb nie zostanie poddany leczeniu, zakażenie może rozprzestrzeniać się dalej. Poprzez kanały korzeniowe bakterie docierają do tkanek okołowierzchołkowych, skąd mogą zająć kość, tkanki miękkie oraz węzły chłonne.

Jednym z powikłań infekcji bakteryjnej, mającej swoje źródło w zniszczonym przez próchnicę zębie, jest zakażenie przestrzeni podżuchwowej. W wyniku szybkiego namnażania się drobnoustrojów rozwija się rozległy stan zapalny dna jamy ustnej (czyli obszaru pod językiem) i migdałków. Angina Ludwiga objawia się ostrym bólem, zwłaszcza podczas próby przełknięcia pokarmu, dreszczami, gorączką, zwiększonym ślinieniem i ograniczeniem ruchomości języka. Po pewnym czasie dochodzi do obustronnego obrzęku szyi i okolicy podżuchwowej, mogą również pojawić się trudności oddechowe z powodu opuchnięcia górnych dróg oddechowych.

Angina Ludwiga zagrożeniem życia

Angina Ludwiga jest uważana za chorobę zagrażającą życiu, wymagającą natychmiastowej interwencji medycznej. Nieleczona może być przyczyną obrzęku głośni i niedrożności dróg oddechowych, a także powodować martwicę komórek mięśniowych.

Badania dowiodły, iż angina Ludwiga jest w 90% konsekwencją złego stanu zębów (przede wszystkim drugiego i trzeciego dolnego trzonowca). Jednak w niektórych przypadkach choroba może być powikłaniem po ekstrakcji zęba, urazach żuchwy, zapaleniu dziąseł, stanach zapalnych ślinianek: podżuchwowej i podjęzykowej lub stanach zapalnych migdałków.

Angina Ludwiga – objawy

Angina Ludwiga może dawać następujące objawy:
•    obustronna tkliwość uciskowa dna jamy ustnej,
•    trudności z otwarciem ust, mówieniem oraz połykaniem,
•    wypchnięcie języka ku przodowi i ku górze z jednoczesnym postępującym zaburzeniem jego ruchomości,
•    szczękościsk,
•    ślinotok,
•    wysoka temperatura ciała,
•    bóle głowy,
•    narastająca duszność,
•    w skrajnych przypadkach – tzw. świst krtaniowy będący skutkiem częściowego zwężenia dróg oddechowych.

Angina Ludwiga – diagnostyka i leczenie

Ze względu na niebezpieczeństwo uduszenia pacjent powinien być jak najszybciej hospitalizowany i poddany leczeniu. Z reguły przy podejrzeniu anginy Ludwiga zleca się wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego w celu określenia stopnia obrzęku krtani, a także wykonuje posiew umożliwiający określenie rodzaju patogenów i wybór odpowiedniego antybiotyku. Jeżeli stan chorego na to pozwala, należy też jak najszybciej wdrożyć leczenie przyczynowe i usunąć źródła zakażenia poprzez ekstrakcję zakażonego zęba bądź też wyłyżeczkowanie zainfekowanej miazgi.

Leczenie anginy Ludwiga polega na chirurgicznym nacięciu i drenażu zakażonych tkanek, dożylnym podawaniu antybiotyków, żywieniu pozajelitowym i odpowiednim nawadnianiu chorego (niekiedy również na wykonaniu tracheostomii lub intubacji pacjenta).

Niewiele osób zdaje sobie sprawę, jakie spustoszenie w ich organizmie powodują infekcje bakteryjne wywołane przez zepsute i zaniedbane zęby. Rozwijający się w obrębie zęba stan zapalny – który wszak początkowo można łatwo, szybko i bezproblemowo wyleczyć – może mieć naprawdę bardzo poważne konsekwencje. Zębopochodne zakażenia, do których jest zaliczana również angina Ludwiga, mogą spowodować uszkodzenie wewnętrznych narządów, a nawet doprowadzić do śmierci pacjenta.

Wielu mieszkańców Czarnobyla nie wierzyło, że niewidoczne promieniowanie może zabijać. Wielu polskich stomatologów wciąż nie przyjmuje do wiadomości, że źródła zakażenia mogą kryć się w każdym zakamarku gabinetu.

AF
Fot. Archiwum